Ο εσωτερικός ναός, διαστάσεων κατά τα θεμέλια 23,70 Χ 8,70 μέτρα, αποτελείται από τον πρόναο και τον σηκό. Επειδή οι διαμήκεις τοίχοι της εκκλησίας δεν εκείντο επί των θεμελίων των του σηκού άλλα ακριβώς παραπλεύρως υπήρχε ή πιθανότητα να έχουν ανεγερθεί επί της θεμελιώσεως των εσωτερικών κιόνων του ναού, εις τους οποίους δύναται να ανήκουν τα ανευρεθέντα τμήματα.
Ανεσκάψαμε, με την άδεια των εκκλησιαστικών αρχών, και βρήκαμε όντως θεμέλιο από μαργαϊκόν ασβεστόλιθο ( Mergelkalk ).
Υπέθεσα εν αρχή ότι ο ναός είχε περίστυλο, αλλά κατά την εκσκαφή απεκαλύφθη ο εις το σχήμα 44 τοίχος Α - Β, πλάτους 0,80 μέτρων περίπου, ο όποιος αποτελείται από του αυτού με το θεμέλιο είδους ασβεστόλιθου, ήταν όμως πολύ στενός για να φέρει κίονας.
Εγγύς όμως του Α εκείτο ογκόλιθος του αυτού με το θεμέλιο των εσωτερικών κιόνων υλικού και παρ' αυτόν πολλοί άλλοι λίθοι, ώστε να δεχθούμε ότι το πάχος ανήρχετο εις 1,60 μέτρα περίπου, ήτοι αρκετό δια την στήριξη των εξωτερικών κιόνων και δια βαθμίδας. Εάν αυτή είναι η περίπτωσης, τότε θα πρέπει να υπήρχαν του ιδίου πάχους εξωτερικοί τοίχοι και εις τις άλλες τρεις πλευράς, αλλά δια τοιαύτης εκτάσεως ανασκαφή δεν επαρκούσε ή παραμονή μας.
Μερικοί τάφροι έδωσαν αρνητικό αποτέλεσμα, άλλ' εις την νότιον πλευρά (θέσης Ο εις το σχήμα 44) ευρέθη εις την θέση του εις των λίθων, ώστε να επιβεβαιώνεται η γενομένη υπόθεση.
Εάν δια την ώρα δεχθούμε το ανατολικό και δυτικό περίστυλο των αυτών διαστάσεων με το βόρειο και νότιον προκύπτει, ολικό πλάτος δια τον ναό 17,20 μέτρα και μήκος 32,70, ήτοι μέγεθος μεγαλύτερο του Ναού του Ηφαίστου εν Αθήναις (Θησείο) και του Ναού του Ποσειδώνος εις το Σούνιο.
Εάν ο ναός έφερε έξη κίονας εις την μικράν του πλευρά, όπως όλοι οι ναοί, θα είχε ισαπόστασιν αυτών τουλάχιστον 3,0 μέτρα. Άλλα από το υλικό δια μίαν τοιαύτη κατασκευήν ουδέν ανευρέθει. Εάν οι κίονες ήσαν οκτώ ελαττώνεται ή ισαπόστασις εις 2,25 μέτρα και προς την διάσταση ταύτη θα προσαρμόζετο, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, το ανευρεθέν υλικό.
Ή μορφή του ναού παραμένει αβέβαια, αλλά και ουδέν δυστυχώς είναι γνωστόν ως προς την θεότητα εις την οποίαν ο ναός ήταν αφιερωμένος, ούτε εκ φιλολογικής πληροφορίας εκ της Αρχαιότητος, ούτε ανευρέθει κατά τις ανασκαφές μας επιγραφή ή αφιέρωμα σχετικά με το όνομα του Θεού.
Ουδέν δυνάμεθα επίσης να συναγάγωμεν από τον Άγιο, εις τον όποιον σήμερον ή εκκλησία είναι αφιερωμένη. Η γνώμη των χωρικών της περιοχής ότι πρόκειται περί ναού της Δήμητρας προέκυψε πιθανώς εκ της υπάρξεως των σιδηρών υνίων (γενιών) τα όποια φυλάσσονται εις τον ναό δια μίαν περίεργο χρήση.
Τα υνία δεν υπάρχουν πλέον εις την εκκλησία. Η σύγχρονος εντόπια παράδοσις ομιλεί και σήμερον περί αυτών, με την προσθήκη μάλιστα ότι πολύ παλαιότερα ήσαν εκ χρυσού, ίσως δια να αποδοθεί με την λαϊκή φαντασία μεγαλύτερα εις αυτά αξία.Η συνεχιζόμενη και σήμερον παράδοσις συνίσταται εις την προσπάθεια της προσευχομένης κατά το διάστημα της θείας λειτουργίας, όπως «κολλήση» μικρόν κέρμα επί της εικόνος του Αγίου. Εάν τούτο επιτευχθεί θεωρείται καλός οιωνός δια την προσδοκώμενη αρρενογονία.